Lief Leven, Alice Munro (De Geus)

Alice Munro won vorig jaar de Nobelprijs voor de literatuur, wat op zich een wonder mag heten voor een auteur die alleen korte verhalen schrijft. In de bundel Lief leven uit 2012, die ik pas onlangs heb gelezen, is ieder verhaal zo rijk aan inhoud en stilistisch zo prachtig, dat het voelt als een complete roman. Een sensatie die ik alleen eerder heb ervaren bij Raymond Carver. De onderwerpen gaan over het schrijnende, schurende leven zelf, vol dodelijke verrassingen en onwaarschijnlijke toevalligheden, herkenbaar in hun banale onvolkomenheid. Wat mij opviel als thema, was wat het doet met kinderen als de moeder haar eigen geluk boven dat van hen stelt. Subtiel en bijna vluchtig beschreven, waardoor je als lezer op het puntje van je stoel zit. Na iedere geschiedenis legde ik het boek even zuchtend van bewondering weg, sommige schrijvers hebben daar 900 pagina’s voor nodig, Munro kan het in twintig. Een denderende aanrader voor de vakantiekoffers.