_1.png "Schimmel")
Ik reis bijna dagelijks met het openbaar vervoer. Voor mijzelf heb ik een aantal regels. Ik betaal altijd voor mijn rit, zet nooit mijn voet op de stoel tegenover mij, laat geen rommel achter, zal nooit eten of drinken en heb mijn telefoon altijd in mijn broekzak zitten.
Tja wat moet je doen als je kinderen niet willen lezen? Welke ouder kent die verzuchting niet? Ik leerde lezen van mijn moeder en ik las gewoon haar hele boekenkast leeg. En daarbij maakte ik eerlijk gezegd weinig onderscheid tussen Hannah Green (pseudoniem voor Joanne Greenberg, bekend van het boek I never promised you a rose garden) of wat dan ook van veelschrijver Heinz Konsalik, die alleen in 1980 al twaalf romans schreef. Nu klinkt dat indrukwekkender dan het is, want als je twee boeken van hem achter elkaar leest, dan denk je, maar dat heb ik toch al gelezen?
Zo, het wordt tijd mijn stage af te ronden. Na het heerlijke geploeter om tot een manuscript en vervolgens tot een boekje te komen, heb ik de afgelopen weken voor vertegenwoordiger, publiciteitschef en jongen van de postkamer mogen spelen. Best een gedoe hoor, een boek uitgeven.
Dit is mijn derde en laatste vlog over mijn boekverkopersuitwisseling in Roemenië. Dat kan maar één ding betekenen: we moeten het hebben over de olifant in de kamer, welgezegd, de bloedzuigende olifant in de kamer…
'Voornaamste gespreksonderwerp op de beurs zelf was de verkoop van Engelstalige boeken in Nederland,' schrijft Roselinde Bouman van Meulenhoff Boekerij in haar terugblik op de Buchmesse.
Vier serieuze offerteaanvragen kon Huub van de Pol na afloop van de Buchmesse noteren. 'Vanwege de uitdijende agenda heb ik minder van de beurs kunnen zien dan ik wilde maar voor ons was dit de beste beurs in jaren.'
