Wat alleen wij horen, Saskia de Coster (Prometheus)

Walter Jansen (Boekhandel Jansen en de Feijter, Velp) | 27 januari 2016 Nominaties ontving Saskia de Coster al vaker. Nu wordt het toch eens tijd voor het erepodium. Het publiek heeft haar zeker ontdekt, gezien de stijgende oplages. Wat alleen wij horen is in de eerste plaats een geslaagd experiment. Het lijkt erop dat de schrijfster in het begin de criteria heeft vastgesteld, maar zelf al schrijvend het boek moest ontdekken. Ik bedoel dat positief. De structuur is een skelet waaromheen een weefsel wordt gecreëerd van verhalen, soms terloops in een tussenzin. Personen die toevallig in eenzelfde gebouw wonen worden lotgenoten en deelgenoten. Dat schept op zijn minst een vluchtige band. Toch blijven de levens van de hoofdpersonen bij Saskia de Coster vooral los van elkaar staan, eerder dan dat ze zich verwerven. We staan er alleen voor en leven langs elkaar.
Log snel in of word abonnee van Boekblad
  • Dit artikel bevat nog minimaal 0 woorden
Nog geen abonnement op Boekblad?

Profiteer van onze voordelige abonnementen.

Nu abonnee worden