Wat een verontrustend, geestig, sprankelend, tot nadenken stemmend boek. Zo maar wat termen die op Oorlog met de salamanders van Karel Capek van toepassing zijn.
Met De man zonder hond heeft Hakan Nesser een thriller geschreven die ik op dit moment zonder problemen op mijn favorietenlijstje van 2012 plaats. Met een politieman die een direct lijntje met God heeft, een Festen-achtige inleiding en een bonte stoet van personages die allemaal de dader zouden kunnen zijn. En dan ook nog prachtig geschreven! De man zonder hond gaat over een burgerlijke familie die tijdens een feest, waar niemand naartoe wil, opgeschrikt wordt door twee verdwijningen en een, nu al, fameuze hoofdinspecteur Barbarotti die de verdwijningen op geheel eigen wijze gaat oplossen. Slim, geestig en onweerstaanbaar, en – is het niet heerlijk! – er komen nog drie delen.
Wanneer een stel oude vrienden besluit om elkaar na vijfentwintig jaar weer te treffen in een oude berghut, lijkt dat een goed idee. Hoewel ze met conflicten uit elkaar zijn gegaan – met name één man uit de vriendenclub is zwaar gekwetst – lijkt dit dé manier om de oude vriendschapsbanden te herstellen. Maar wanneer juist die man niet op de berg verschijnt en oude wonden opengereten worden, mobiele telefoons niet meer werken en auto’s niet meer starten, en ze volledig van de buitenwereld worden afgesloten, begint dit sympathieke plan steeds meer op een horrorscenario te lijken. Want is die buitenwereld er nog wel? Hoewel David Monteagudo zich nog niet kan meten met Stephen King, kan dit debuut wel aan King-liefhebbers aanbevolen worden. Nog niet huiveringwekkend goed, maar huiveringwekkend, dat is Einde zéker.
Een verontrustende financiële thriller en zo actueel dat het lijkt alsof Robert Harris hem vandaagheeft geschreven. De economische pagina’s van alle kranten zijn hier gebundeld tot een spannenden tot de verbeelding sprekend boek. Wanneer een briljante natuurkundige, Alex Hoffmann, zichdoor een bevriende bankier laat verleiden om het algoritmisch systeem waar hij aan werkt op debeurs los te laten, leidt dat tot een uiterst winstgevend hedgefonds. Toprendementen, tevreden investeerders, buitensporig hoge inkomens voor de werknemers van het bijna geheel gedigitaliseerde bedrijf – kortom: een ideale situatie voor alle betrokkenen. Tot de bedenker van het systeem in zijn huis aangevallen wordt. Vanaf dat moment begint dat lucratieve beurssysteem in zijn voegen te kraken en zijn we als lezer verplicht om met hoofdpersoon Alex Hoffmann ademloos naar de culminatie van het Hollywood-plot te razen.
Een Zweedse thriller, een vermiste puber die later vermoord blijkt, een aantal rechercheurs die het op moeten lossen; niets nieuws onder de zon, zou je zeggen. Maar toch: dit schrijversduo, bestaande uit Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt, heeft met Wat verborgen is mijn eerste één-adem-boek van dit jaar afgeleverd. Een lange adem, want het is een pil, maar het is niet neer te leggen. Maak kennis met Sebastian Bergman, psycholoog, dwangmatige versierder en misdadenoplosser. Vanaf het moment dat hij aan het rechercheteam wordt toegevoegd volgen de gebeurtenissen elkaar in een razend tempo op. Uiteraard spannend, fantastische verrassende plotwendingen, een geweldige ontknoping en een daverende cliffhanger. Als start voor een nieuwe misdaadserie, de Bergmankronieken, had er geen betere thriller geschreven kunnen worden.
Wat een verontrustend, geestig, sprankelend, tot nadenken stemmend boek. Zo maar wat termen die op Oorlog met de salamanders van Karel Capek van toepassing zijn.
Het aardige van Bill Bryson is dat hij je laat merken dat je net zo nieuwsgierig bent als hij is. In Een kleine geschiedenis van bijna alles deed hij dat met een veelomvattende geschiedenis van onze planeet, en in zijn nieuwste boek Een huis vol richt hij zich op een minstens zo uitgebreide geschiedenis van ons ‘thuis’.
