Luchtvissers - Gerwin van der Werf (Atlas Contact)

De voddenkoningin, Saskia Goldschmidt (Cossee)

27 januari 2016

Het mooie tijdsdocument De voddenkoningin gaat over het harde leven van Kok Kwast, die al op jonge leeftijd haar eigen boontjes moet doppen. Haar moeder sterft als ze zestien jaar is. Gelukkig heeft ze haar creativiteit geërfd. Op het Waterlooplein koopt ze bijvoorbeeld kleding die ze verfraait en op datzelfde plein voor veel meer geld verkoopt. De marktlui om haar heen zijn in eerste instantie vertederd, later onder de indruk van haar zakelijk talent. Ze is jong en mooi, en windt de meest louche voddenhandelaren om haar pink. Ze heeft oog voor kwaliteit en weet feilloos wat mensen mooi gaan vinden, al ondervindt ze ook veel tegenwerking. Vrienden laat ze nauwelijks toe in haar leven. De echte Koko heet Laura en dit is min of meer haar verhaal. Ze heeft een winkel in een van de beroemde 9 Straatjes in Amsterdam. Ik was er onlangs en je kijkt met andere ogen rond als je dit boek hebt gelezen!

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Een heel leven, Robert Seethaler (De Bezige Bij)

14 augustus 2015

Soms verschijnt er een boekje waarvan je wilt dat iedereen het leest, omdat het zo’n pareltje is. Slechts 157 pagina’s heeft Robert Seethaler nodig om het lange leven te beschrijven van Andreas Egger, een man van weinig woorden. Deze Andreas wordt geboren in een klein dorpje in Oostenrijk. In zijn vroege jeugd wordt hij door zijn oom kreupel geslagen. Ondanks zijn manke been is hij een keiharde werker, sterk als een os. Om voor zijn verloofde Marie en zichzelf de kost te verdienen, gaat hij werken aan de eerste kabelbaan. Het leven is hard, maar overzichtelijk. Dan ontvalt Marie hem. In 1942 verlaat Andreas zijn dorp voor dienst in de Kaukasus, na acht jaar krijgsgevangenschap keert hij terug naar Oostenrijk. Er is veel veranderd in het eens zo rustige dorp, dat nu overspoeld wordt door wintersporters. Toch lukt het hem om zijn leven weer op de rit te krijgen. Ik heb Andreas Egger in mijn hart gesloten!

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

De malloten van Stavanger, Gaute Heivoll (Prometheus)

12 juni 2015

De ouders van de verteller van dit verhaal waren verpleegkundigen. Ze besloten vlak voor 1940 tot het oprichten van hun eigen gekkenhuis, waar ze gingen wonen met hun twee kleine kinderen en drie psychiatrische patiënten. Eén van hen bedacht de naam ‘malloten van Stavanger’ voor de vijf zwakbegaafde broertjes en zusjes die later ook in het huis kwamen wonen. Met zijn twaalven leefden ze in redelijke harmonie, tot een vreselijke gebeurtenis alles veranderde. Hoewel de sfeer in huis ernstig te lijden had door dit voorval, werd er nooit over gesproken. Tientallen jaren later, als er een oude buurvrouw langskomt, kan hij eindelijk zijn herinneringen delen en komt er veel oud zeer naar boven. Van Heivolls vorige roman Voordat ik brand begreep ik het einde niet, dus het was met enige huiver dat ik aan deze begon. Maar omdat het thema van dit nieuwe boek, op feiten gebaseerd, me erg aansprak, heb ik het toch gelezen. Gelukkig maar!

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

‘Haas en Bedelaar’, Tuomas Kyrö (Wereldbibliotheek)

13 februari 2015

De Roemeen Vatanescu wil voetbalschoenen kopen voor zijn zoon. Simpel, zou je denken. Maar hij heeft geen rooie cent. Hij valt in handen van een Russische mensenhandelaar, die hem inzet als bedelaar in Finland. Bedelen blijkt een vak dat Vatanescu niet zo goed beheerst. Hij wordt dan ook ontslagen. Hij pikt wel een bundeltje geld mee. Vervolgens redt hij een konijn, volgen er twaalf ambachten, dertien ongelukken en lukt het hem niet om aan voetbalschoenen te komen. De woedende mensenhandelaar zit ook nog steeds achter hem aan. Hij ontmoet een meisje dat een goochelhoed heeft, maar geen konijn. Vatanescu heeft een konijn, maar geen goochelhoed. Samen vormen ze, op alle fronten, een zeer succesvol team. ‘Voor de lezers van Arto Paasilinna’ staat op het omslag; en het boek en de titel bevatten diverse verwijzingen naar zijn werk. Maar ook voor wie deze Finse auteur niet kent, is dit een ongelooflijk grappig boek.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Wij geluksvogels, Amy Bloom (Nijgh & Van Ditmar)

13 november 2014

Amerika, de jaren veertig van de vorige eeuw. Twaalfjarige Eva wordt door haar moeder gedumpt bij haar vader die nog een dochter blijkt te hebben. Iris heet ze en ze is zestien. De halfzusjes kunnen het ondanks grote verschillen goed met elkaar vinden. Eva is bescheiden en leergierig, Iris theatraal en ervan overtuigd dat ze het in Hollywood gaat maken. Maar het loopt anders en door de omstandigheden gedwongen moeten ze vluchten. Hoewel ze bepaald niet gespaard worden door het leven, komen ze toch regelmatig mensen tegen die het goed met hen voorhebben en vertrouwen in hen stellen. In Wij geluksvogels moeten de zusjes eigenlijk steeds opnieuw met hun leven beginnen. En om doelen te bereiken moeten ze ook wel eens onconventionele methodes toepassen, zoals bluffen en stelen. Maar dat levert dan wel een baan op, of toegang tot de universiteit, of een kind. Hoewel lang niet altijd rozengeur en maneschijn, werd ik toch blij van dit met veel vaart en humor geschreven boek.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Birk, Jaap Robben (De Geus)

12 september 2014

Mikael woont samen met vader Birk en moeder Dora op een eiland. Behalve buurman Karl woont er verder niemand. Een nogal eenzaam bestaan voor een kleine jongen. Maar echt erg wordt het pas als Birk in zee verdwijnt terwijl hij Mikael probeert te redden. Dora wordt langzaam gek van verdriet en Mikael heeft een enorm schuldgevoel. Door de jaren heen ontwikkelen Mikael en zijn moeder een heel bijzondere band en buurman Karl probeert zich op weinig subtiele wijze tussen hen in te wringen. En gaat Mikael meer en meer op Birk lijken… Birk is een prachtig, beklemmend boek vol juwelen van zinnen en een geweldig inlevingsvermogen van de auteur in het leven van een jongen van 9, 11, 16 jaar. Wij bij Los vonden het met z’n allen zo’n mooi boek dat we het geadopteerd hebben, zoals Mikael zijn baby-meeuwtje adopteerde. We maakten een etalage die het ‘eilandgevoel’ van Birk moest weergeven. Compleet met meeuwen en vuurtoren. Alleen de voorgekauwde mosselen lieten we achterwege.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Gelukkig de gelukkigen - Yasmina Reza (De Bezige Bij)

11 juni 2014

In Gelukkig de gelukkigen van Yasmina Reza worden achttien personages opgevoerd. Wie in het ene hoofdstuk zijdelings aanwezig is, krijgt in het volgende hoofdstuk de hoofdrol. Zo worden deze ogenschijnlijk los van elkaar staande verhalen en personages prachtig met elkaar verbonden. En doordat er in ieder hoofdstuk een ander aan het woord komt, leer je iedereen ook van verschillende kanten kennen. Het zijn mensen van vlees en bloed die je bij wijze van spreken tegen zou kunnen komen. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, zijn de meeste personages tamelijk ongelukkig. Gelukkig is er een mooie balans tussen serieuze problemen en de wat trivialere gedoetjes. Neem het stel dat heel erg van PiM’s-cakejes houdt, maar er enorm van baalt dat die met perenvulling zo slecht verkrijgbaar zijn, of het kibbelende echtpaar dat weekendboodschappen moet doen in een drukke supermarkt. Hilarisch en herkenbaar. De schrijfster heeft een soort puzzel van het boek gemaakt. Aan het eind zijn alle stukjes prachtig op hun plek gevallen.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Luchtvissers - Gerwin van der Werf (Atlas Contact)

13 maart 2014

Na een verschrikkelijke gebeurtenis probeert Joshua met zichzelf in het reine te komen door achter te blijven op een verlaten rotsachtig eiland. De veerboot is zojuist voor de allerlaatste keer vertrokken. Al snel blijkt dat hij helemaal niet alleen op het eiland is. Er is een klein gezelschapachtergebleven: de dominee die het geloof heeft afgezworen, de oude luchtvisser die zijn zieke vrouw verzorgt en een onbehouwen kerel met zijn 10-jarige dochtertje. Ook zij hadden een goede reden om de laatste boot expres te missen. Ze zijn tot elkaar veroordeeld en langzaam ontstaat er een soort hiërarchie met regels en wetten. Joshua moet het gevaarlijke vak van luchtvisser leren: het met een schepnet uit de lucht vangen van papegaaiduikers, balancerend op de glibberige rotsen. Vaak wordt hij vergezeld door het 10-jarige meisje. Joshua besluit met haar te vluchten.Door haar te redden hoopt hij dat hij zichzelf weer onder ogen kan komen.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Mischa, Hans Münstermann (De Kring)

16 januari 2014

Wat gebeurt er met een moeder als ze hoort dat haar zoon in verband wordt gebracht met de verdwijning van een jongetje? Het overkomt de weduwe Rosa. In eerste instantie is ze geschokt, maar al snel weet ze dat alles op een misverstand berust. Zíj kent haar zoon toch zeker het beste? Hij is de meest stabiele van haar drie kinderen, bovendien zelf vader! Langzaam dringt het tot haar door dat haar zoon wel degelijk schuldig is aan de moord op de 10-jarige Mischa. Dan begint voor haar het grote piekeren: waren er in zijn jeugd al signalen? Had ze dit drama kunnen voorkomen? Hoe komt het dat de relatie met haar andere kinderen zo gespannen wordt? Ze verandert van iemand die vol in het leven staat in een eenzame vrouw die langzaam haar sociale contacten ziet verwateren. Zowel Rosa als Mischa’s moeder is slachtoffer, maar naar wie gaat het meeste medelijden uit? Mischa zet je flink aan het denken.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Dierbaar, Linn Ullmann (De Bezige Bij Antwerpen)

10 oktober 2013

Omdat gelijk in het eerste hoofdstuk het lichaam wordt gevonden van een vermist meisje, denk je in eerste instantie een thriller in handen te hebben. Maar hoe tragisch ook, dit lijk is eigenlijk maar bijzaak. Dierbaar draait om de sores in het gezin Dreyer. Vader Jon is een uitgerangeerde schrijver, druk met zijn minnaressen en de hond die hij, net als zijn leven, niet onder controle heeft. Zijn vrouw Siri werkt zich uit de naad om het gezin te onderhouden. Dochter Alma is een dwarse puber. Jongste dochter Liv is ‘normaal’, en speelt dan ook geen grote rol in het boek. Het dode meisje, Mille genaamd, is de oppas van de twee zusjes. Ze verdwijnt op de verjaardag van Siri’s moeder, die ook al zo’n treurig leven leidt. De personages in Dierbaar komen om de beurt aan het woord. Ze zijn zó levensecht dat je als lezer heel graag wilt weten hoe het met ze afloopt én wat er met Mille is gebeurd.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Het menselijk lichaam, Paolo Giordano (De Bezige Bij)

12 juli 2013

Een groep Italiaanse soldaten gaat op oorlogsmissie naar Afghanistan. Het zijn onervaren twintigers en doorgewinterde militairen. Hoe gaan deze mannen en vrouwen met elkaar om? Gaan ze voor het groepsbelang of voor hun eigen hachje? Er is veel tijd voor pesterijen want de soldaten vervelen zich te pletter op de basis en zitten voortdurend op elkaars lip. Voeg daarbij de angst voor het onbekende en het grote verschil in karakters en je kunt op je klompen aanvoelen dat er veel spanning en frustratie is. Wanneer er daadwerkelijk actie ondernomen moet worden, loopt alles verkeerd en vallen er doden. Als de militairen na afloop van hun missie huiswaarts keren, is niets en niemand meer dezelfde. Voor iedereen die bang is teleurgesteld te worden na De eenzaamheid van de priemgetallen: die angst is volledig ongegrond! Giordano heeft zichzelf met dit prachtige verhaal zeker geëvenaard, misschien wel overtroffen.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

Vergeef ons A.M. Homes (De Bezige Bij)

12 april 2013

Dit in sneltreinvaart geschreven boek begint en eindigt met Thanksgiving. De eerste verloopt vervelend en ongemakkelijk, de tweede harmonieus en ontspannen. In het jaar ertussen gaat het oude leventje van Harold Silver volledig op de schop. Hij wordt ontslagen bij de universiteit omdat daar geen hond meer is geïnteresseerd in zijn colleges over Nixon. Dat komt goed uit, want hij krijgt na een vreselijk drama plotseling de voogdij over de twee pubers van zijn broer. Harold buitelt van de ene verandering in de andere. In het begin weet hij niet wat hem overkomt, maar meer en meer krijgt hij grip op de dingen en probeert hij er het beste van te maken. Homes heeft er een heel vol boek van gemaakt, tamelijk ongeloofwaardig. Maar in dit geval geeft dat niks. Vergeef ons is gewoon geweldig om te lezen.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

De rode loper, Thomas Rosenboom (Querido)

19 februari 2013

Hoera, weer een echte, weliswaar dunne, Rosenboom! Lou en Eddie raken na hun eindexamen in 1973 voor het eerst met elkaar in gesprek over de toekomst. Ze overtuigen zichzelf en elkaar ervan dat ze de maatschappij een enorme dienst bewijzen door in de bijstand te gaan. Veel sneue types passeren de revue in het boek, onder wie de jongens van de band Shout die in het voorprogramma van Golden Earring het nummer ‘Back Home’ spelen. Lou is hun roadie. Hij krijgt maar geen verkering en rommelt slechts wat met de vrouwelijke fans in de bus. Eddie schopt het tot reporter van het plaatselijke sufferdje. En dan is er nog de wethouder die zich geen raad weet met de leegstaande garage. Lou wel: hij begint er een alternatieve bioscoop en bedenkt de rode loper voor iedereen die zichzelf een ster waant. Eén dingetje: bestonden de biljetten van 50 gulden al in de jaren zeventig? Volgens Rosenboom wel, volgens mij niet.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

De lichte dagen, Zsuzsa Bánk (De Bezige Bij)

14 november 2012

Évi, voormalig circusartiest, neemt met haar dochtertje Aja haar intrek in een bouwvallig hutje aan de rand van een Zuid-Duits dorpje. Daar woont ook Seri, en de meisjes zijn vanaf hun vroegste kinderjaren onafscheidelijk. Later komt ook Karl in het dorpje wonen en algauw vormen de kinderen een hecht driemanschap. Langzamerhand komen ook hun moeders nader tot elkaar. Hoewel getekend door het leven, proberen ze hun kinderen een onbezorgde jeugd te geven. Hun mannen schitteren (meestal) door afwezigheid. Als de jongeren gaan studeren, verandert hun onderlinge verhouding, de band met hun moeders, hun kijk op het leven. Kortom: ze worden volwassen en dat doet pijn. Weemoedig kijken ze terug op de lichte dagen van hun jeugd. En dan doet Aja ook nog een ontdekking die haar leven totaal op z’n kop zet. Deze prachtige opvolger van het ook al zo mooie De zwemmer heeft bijna tien jaar op zich laten wachten. Hopelijk verschijnt het volgende boek véél sneller!

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)

De kop is eraf, Erling Jepsen (Cossee)

18 oktober 2012

Als fan van het eerste uur was ik erg blij met een nieuw boek van deze Deense schrijver. Het eerste wat opvalt aan De kop is eraf van Erling Jepsen is het omslag met daarop een vriendelijk lachende man die een verontrustend grote heggenschaar hanteert. Hierdoor zou je al gewaarschuwd moeten zijn! Aan de meeste personages in dit boek zit, zoals in alle boeken van Jepsen, wel een flinke steek los. Zo maken we kennis met Anders die opduikt in de tuin en beweert dat hij in het huis gewoond heeft waar nu Emilie met haar moeder en hoogsensitieve broertje woont. Anders maakt veel werk van zowel Emilie als haar moeder. Het broertje speelt een bijzondere en vooral onverwachte rol. Jepsen is in staat om de meest verschrikkelijke gebeurtenissen op luchtige wijze te vertellen. En steeds als je denkt dat het niet erger meer kan worden, doet hij er nog een schepje bovenop! Heerlijke horror.

- ingrid witte (boekhandel los, bussum)