Dolf Pereboom (Pantheon Boekhandel en Stadsboekwinkel): Het allermooiste boek is alweer een paar jaar A Criminal Investigation van de Japanse fotograaf Watabe Yukichi. Dit boek is een beeldverslag van een moordonderzoek in Tokio in 1958, in 2011 verschenen bij Éditions Xavier Barral, onderdeel van het Parijse foto-instituut LE BAL.
In deze rubriek staat het boek Sequester in al zijn fysieke schoonheid centraal. Esther Scholten, directeur Stichting De Best Verzorgde Boeken, over haar keuze.
In deze rubriek staat het boek Koken tussen vulkanen in al zijn fysieke schoonheid centraal. De keuze van Mariola López Mariño, eigenaar van ontwerpbureau Lopezlab.
Berry Slok, grafisch ontwerper: Als ontwerper heb ik ervaren dat de ziel van een boek zich pas ontvouwt als het gedrukt is en in je handen ligt. Een print of een visualisatie is een verwijzing naar wat hopelijk komen gaat. Maar hoe het echt uitpakt weet je nooit helemaal zeker. De aanraking en het openslaan van het fysieke boek is de echte ervaring.
Piet Sloot, directeur Wilco Art Books: Life is Strange is gepubliceerd naar aanleiding van de gelijknamige expositie in Huis Marseille in Amsterdam. Een boek dat je naar de keel grijpt, laat lachen, verbaast, ontroert en verleidt om het telkens opnieuw te pakken en iets nieuws te ontdekken. Mijn eerste exemplaar heb ik door het veelvuldig gebruik letterlijk stuk gebladerd.
Mathijs Suidman, business unit manager Media bij CB: De keuze voor mijn favoriete boek valt op een titel die vrijwel alle Nederlanders kennen. Wie is immers niet in aanraking gekomen met de erfenis van Groninger onderwijzer en auteur Pieter Roelf Bos (1847-1902): De Bosatlas.
Erik Rigters (publisher relations manager Kobo voor Nederland en Duitsland): Met het verzoek van Elaine Oey om haar in deze rubriek op te volgen, raakt zij aan gesprekken die ik de afgelopen acht jaar voerde in alle soorten gezelschappen. Gesprekken waarin mensen zeggen dat ze nooit e-boeken zullen lezen, omdat een boek zo lekker vastpakt. Of zo lekker ruikt. Over smaak valt niet te twisten, maar stellen dat papier lekker ruikt, dat is een pruik van mos.
Elaine Oey (verantwoordelijk voor de pr bij Overamstel Uitgevers): 2700 kunstwerken. 992 pagina’s. 8,5 kilo zwaar. Hebberig werd ik ervan, meteen bij de eerste aanblik. The Art Museum is een bijzonder boek in XL-formaat, vol tekeningen, schilderijen, fresco’s, sculpturen, foto’s, sieraden en keramiek. Veel meer dan alleen van de grote meesters. Het is ingedeeld in kamers, in plaats van hoofdstukken. Zorgvuldig word je van de ene naar de andere ruimte geleid.
Vincent Schmitz (bureauredacteur bij Querido): Hoewel ik sinds mijn middelbareschooltijd voornamelijk romans en verhalen heb gelezen, heb ik altijd een zwak gehad voor boeken met gebundelde brieven. Ik ben bijvoorbeeld een liefhebber van het proza van Gerard Reve en Jeroen Brouwers, maar als ik zin heb om zomaar wat te bladeren en op een willekeurige pagina verrast te worden door een prachtcitaat, grijp ik altijd naar een van hun brievenboeken.
Lisanne Mathijssen (literair redacteur en schrijvend aan Oorlogsbrieven, dat zal verschijnen bij Atlas Contact: Een vader gaat, na maanden alleen op zee, zeilen met zijn zevenjarige dochter. Van Denemarken naar Nederland, in twee dagen. Hij zegt zelf in het eerste hoofdstuk: ‘Als je niet meer helder denkt, neemt de zee je mee.’ En inderdaad, na een dag blijkt zijn dochter verdwenen, nergens meer op de boot te vinden. Dat is het simpele, maar zeer doeltreffende uitgangspunt van Op zee, het tweede boek van Volkskrant-verslaggever Toine Heijmans.
Guusje de Vries (nu nog boekverkoper bij Scheltema, maar binnenkort eventcoördinator bij Meulenhoff Boekerij): Toen ik vorige zomer in de bloedhitte door mijn geliefde Parijs liep, kocht ik deze loeizware cassettes met daarin het verzameld werk van Marguerite Duras. Op zoek naar verkoeling en boeken doken mijn moeder en ik de prachtige winkel L’Ecume des pages in, aan de Boulevard Saint-Germain. De boekhandelaar groette wat nors, maar begon te glunderen toen hij mijn begerige blik zag die bleef hangen op de muur achter hem: meters en meters van de mooiste reeks die er in mijn ogen bestaat: la Bibliothèque de la Pléiade.
Willemijn Peene (productmanager digitale producten bij Meulenhoff Boekerij): Wat een prachtig boek is Waarom komt U ons hinderen. Ooit geleend van mijn arme moesje en nooit meer teruggegeven. Ook omdat het in deze editie moeilijk te vinden is natuurlijk. Want wat is het een mooi en gewild boek. Het is een verzameling essays van Willem Jan Otten over zijn helden. Marc Mulders heeft over dezelfde helden illustraties gemaakt en de voorkant beeld gegeven.
Dolf Pereboom (Pantheon Boekhandel en Stadsboekwinkel): Het allermooiste boek is alweer een paar jaar A Criminal Investigation van de Japanse fotograaf Watabe Yukichi. Dit boek is een beeldverslag van een moordonderzoek in Tokio in 1958, in 2011 verschenen bij Éditions Xavier Barral, onderdeel van het Parijse foto-instituut LE BAL.
Jan de Jong (mede-eigenaar Uitgeverij De Buitenkant): Ik kies niet zozeer een boek maar een fenomeen: de dwarsligger. Een toevoeging aan het product boek is niet makkelijk te bedenken, maar de dwarsligger is er wat mij betreft een. Al sinds Johannes Gutenberg de boekdrukkunst uitvond, bestaat het fenomeen boek in zijn huidige vorm: je vouwt katernen en die naai je in een band. Toenmalig Jongbloeddirecteur Hugo van Woerden bedacht vijf jaar geleden een heel klein formaat boekje met een omslag dat wegklapt, een grote bladspiegel en dat gedrukt is op dun bijbelpapie
Arie Lenoir (directeur studio en drukkerij Lenoirschuring): ‘Sheila Hicks’ Weaving as a Metaphor is een prachtig ontwerp van de door mij zeer bewonderde Irma Boom, die afgelopen maand de Johannes Vermeer Prijs 2014 kreeg uitgereikt voor haar verdiensten op het gebied van het grafisch ontwerp. Het boek ligt voor mij op tafel, de vierde druk.
Fotograaf Jan Dirk van der Burg (Olifantenpaadjes en Censorship Daily): Ik hou erg van boeken met een radicaal idee waar alle overbodige context vanaf is geschraapt. In die categorie is Nein, Onkel een pareltje. Een bombardement van snapshots, ondergebracht in categorieën van zaken waarmee Duitse soldaten zich bezighielden buiten oorlog voeren. Zonnebaden, zaklopen, op ezeltjes rijden, grapjes met dieren uithalen, verkleedpartijen – vooral als vrouw, dronken worden, katers krijgen en ga zo maar door. Het boek gaat vooral over waar andere fotoboeken over de Wehrmacht en de Waffen-SS niet over gaan. Ed Jones en Timothy Prus selecteerden 321 snaphots van situaties achter de linies van het nazi-front.
Erik Kessels (mede-eigenaar en creatief directeur van communicatiebureau Kessels- Kramer): Gay couple Joe Orton en Kenneth Halliwell leenden en stalen begin jaren zestig boeken bij de Islington Library. Ze sneden er duizenden pagina’s en illustraties uit en behingen daar hun muren mee. Met de kunstafbeeldingen maakten ze ook collages en nieuwe covers voor die gestolen boeken en zetten die boeken weer (stiekem) terug.
Stefan Ruiters (eigenaar antiquariaat JOOT, Amsterdam): Wat zo prachtig is aan de Duitse cultuur: elke stap die in d ekunst wordt gezet wordt gedocumenteerd met een tentoonstelling en boek. [...]
Jan Kappers (accountmanager uitgeverij Clavis): Het verzameld breiwerk van Loes Veenstra uit de 2e Carnissestraat is een fotografische bundeling van een bonte collectie truien. Het zijn er niet minder dan 556! Elke pagina toont één trui zonder tekst. Deze truien zijn zorgvuldig gemodelleerd en vastgelegd tegen een witte achtergrond: een bijna wetenschappelijke inventarisatie.
‘Jaap Scholten ontving in 2012 een oud stewardessenkoffertje vol brieven, dagboeken en foto’s: zijn familiegeschiedenis. “Hier ga ik over schrijven” wist hij. Het idee was een boekje van 90 pagina’s, maar dat liep heel welkom uit de hand. Horizon City is een literaire documentaire van 478 pagina’s en vertelt de geschiedenis van de Scholtens en de Storken: vermogende, kleurrijke en dominante families uit Twente. Het is een bont gezelschap waar de auteur een mooi en melancholisch portret van schetst.'
