13 augustus 2013
In de continu veranderende markt moet een boekverkoper zijn/haar voelsprieten hebben uitstaan om alert te kunnen inspringen op alle veranderingen die op hem/haar af komen. Dat inspringen is voor veel boekverkopers een lastig proces waarvoor weinig tijd wordt vrijgemaakt. En helaas is de gemiddelde boekverkoper nog vrij traditioneel en wil hij/zij eigenlijk niet veranderen. Besluit maar eens met een rubriek te stoppen: medewerkers zijn al snel bang dat klanten zullen klagen. De truc is te denken in nieuwe kansen, en op je bek durven gaan. Zo was bij ons het besluit om te stoppen met goedkope pockets snel genomen, vooral omdat we een goed alternatief voorhanden hadden: de dwarsligger. Zo zijn er meer kansen, vakbreed. Neem het vele reclamemateriaal. Elke uitgever doet zijn stinkende best om een titel in de markt te zetten en trekt daarvoor veel registers open: denk aan displays, boekenleggers, flyers, affiches, stickers, banieren en vooruitboekjes. Ik weet niet hoeveel geld hiermee gemoeid is, maar het zal veel zijn. Als ik een voorzichtige schatting maak, denk ik dat ik tachtig procent wegdoe – weliswaar met pijn in het hart, maar het blijft weggegooid geld. Dit onderwerp breng ik geregeld ter sprake bij vertegenwoordigers en een aantal uitgeverijen heeft het opgepakt. Uitgevers zouden volgens mij eens goed moeten kijken hoe de CPNB het aanpakt. Daar moeten boekverkopers betalen voor promotiemateriaal en dat dwingt hen om serieus na te denken over wat ze echt willen gaan gebruiken. Bovendien kan het collectieve promotiemateriaal steeds vaker gepersonaliseerd worden voor de boekhandel. Als uitgever zou ik onderzoeken hoe je dit kunt toepassen bij je eigen promotiemiddelen. Het zal me niet verbazen als uiteindelijk uitgeverijen minder promotiemateriaal gaan produceren en dat wat ze maken veel effectiever en bewuster wordt ingezet. Iets anders waarop boekverkopers best eens mogen inspringen zijn alle boekhandelsfolders. Laatst heb ik er weer een paar aandachtig bekeken, en dat stemde me niet echt vrolijk. De meeste folders bestaan uit afbeeldingen van omslagen met vermelding van titel, prijs en een paar ‘leuke’ rubriekjes. Uitgevers betalen veel geld om erin te staan, maar ik vraag me af hoe zinvol dit is. Wat is de toegevoegde waarde van die folders en is de meeste informatie niet gewoon online verkrijgbaar? Als het aan mij ligt, besluiten we als vak om de handen ineen te slaan en een tijdschrift op de markt te brengen voor boekpromotie: de Allerhande voor de boekhandels! Een fullcolour magazine met goede inhoud en achtergrondartikelen. Ik zou daar heel blij van worden, maar realiseer me terdege dat het bijna onmogelijk is daarvoor alle partijen bij elkaar en op een lijn te krijgen. Maar als we niks doen komt het zeker niet voor elkaar. Het begint met erover te praten, vervolgens komen er altijd mensen op je pad met dezelfde wensen en die dezelfde kansen zien. Veel dromen zijn gerealiseerd, nu aan de slag met deze twee.
- magazinecolumns
