Alles verandert hetzelfde

Bertine van Duijvenbode | 13 juli 2010 16 maart 2010 - Vandaag werd ik door een blog van een mede-twitteraar even een flink eind teruggeworpen in de tijd. Mijn tijd welteverstaan. De tweede helft van de jaren ’80. Als meisje van 14, uiteraard nog schoolgaand, ging ik werken in een platenzaak. Tja, zo noemde je dat toen nog. Grote lp’s in nog grotere vierkante hoezen vulden rijen met bakken op smalle pootjes. De toonbank was eigenlijk een bar met een aantal koptelefoontjes bengelend aan een standaardje. In de bar van die kleine controlepanelen erin verwerkt zodat de klant zelf zijn volume kon regelen. Een paar asbakken erop want roken deed iedereen toen nog overal. En als de klant wat nummertjes wilde beluisteren, kregen ze er koffie bij. Achter de toonbank een aantal richeltjes van hout waarop alle Top 40 singeltjes stonden. En iedere week kwamen de 'disc jockeys' van de plaatselijke wijkverenigingen een stapel van die singels halen voor de zaterdagavonddisco want die werden toen nog druk bezocht. Op de bar werd een stapel van de Top 40 lijsten gelegd en klanten keken dan op die lijst en zochten zo hun nieuwe aanwinsten uit. In de winkel klonken de laatste hits vanaf de pick-up die in een hoek stond. Het toen nieuwste album van U2 - The Joshua Tree kwam binnen en er stonden rijen mensen voor de winkeldeur. Het was een feestje terwijl Where the streets have no name door de speakers schalde.
Log snel in of word abonnee van Boekblad
  • Dit artikel bevat nog minimaal 324 woorden
Nog geen abonnement op Boekblad?

Profiteer van onze voordelige abonnementen.

Nu abonnee worden