Ik word wakker met een titel van Hans Fallada in mijn hoofd: Jeder Stirbt Für Sich Allein, ook wel bekend als Alleen in Berlijn. Er is 's nachts geen mail binnengekomen van het Rammstein-management: ik voel me een beetje verwaarloosd, want iedereen die de poëzie dient, en zeker de Duitse poëzie, heeft recht op aandacht.
Dagen van lood. Mooi somber boek van Rob van Erkelens uit de jaren negentig, die er indertijd een beetje uitzag als Till Lindemann nu, alleen iets minder afgetraind. Qua haar zat het wel goed, en qua doem ook. Ik moest er aan denken toen ik donderdagochtend wakker werd.
Ik word wakker met een titel van Hans Fallada in mijn hoofd: Jeder Stirbt Für Sich Allein, ook wel bekend als Alleen in Berlijn. Er is 's nachts geen mail binnengekomen van het Rammstein-management: ik voel me een beetje verwaarloosd, want iedereen die de poëzie dient, en zeker de Duitse poëzie, heeft recht op aandacht.
Ik werd wakker met een tekst van Rammstein in mijn hoofd: ‘Dudu hastdu hast michdu hast mich gefragtdu hast mich gefragt, und ich hab nichts gesagt’
De dag begon waarmee de vorige dag eindigde: een mail van de manager van Rammstein. Donderdag 10 april bezoekt de zanger, Till Lindemann, Nederland voor een blitz bezoek, omdat bij Lebowski zijn door Ilja Leonard Pfeijffer vertaalde dichtbundel In stille nachten verschijnt, en dat heeft nogal wat voeten in aarde: lengte van de interviews, make up artists, check of de journalisten wel fatsoenlijk Duits spreken, kamerinspectie.
