Nummer twee

Even niks over Polare

De verleiding is groot, maar ik ga toch geen column schrijven over de situatie bij Polare. Ik zou kunnen schrijven over auteurs die gedichten op de gesloten deuren van Broese plakken, alsof dat aandeelhouders op andere gedachten zou brengen. ‘Wacht, er zijn wél mensen die nog zitten te wachten op boekwinkels. Dan moeten we toch overwegen nieuwe financiering aan te trekken.’ Dergelijke initiatieven zijn natuurlijk sympathiek, maar ze hebben ook wat verdrietigs.

- valentine van der lande

Nummer twee

‘Ik zou Orakelnacht nemen’. Ik kijk opzij en zie een man van een jaar of veertig, handen in de zakken van een lange, verfrommelde jas. Hij heeft achterover gekamd vet haar en dunne lange voortanden, waardoor hij lijkt op een knaagdier uit een tekenfilm. Ik ken Orakelnacht al en dat vertel ik hem, net als de andere boeken van Auster. We blijken dezelfde smaak te hebben, de bever in de regenjas en ik. Ik vraag of hij een andere tip heeft voor mijn vakantie. De volgende ochtend vlieg ik naar Panama, waar ik kerst zal vieren met familie en vriend, en ik ben nog op zoek naar wat leesvoer.

- valentine van der lande