Tijdens mijn verblijf op Aruba voor het internationale kinderboekenfestival, krijg ik soms een zweverig gevoel van binnen. Dat heeft niets te maken met alcoholische versnaperingen op het eiland, die ik slechts sporadisch nuttig, maar meer met het enthousiasme van de schoolkinderen, die ik elke dag in hun klas bezoek.
Tijdens mijn verblijf op Aruba voor het internationale kinderboekenfestival, krijg ik soms een zweverig gevoel van binnen. Dat heeft niets te maken met alcoholische versnaperingen op het eiland, die ik slechts sporadisch nuttig, maar meer met het enthousiasme van de schoolkinderen, die ik elke dag in hun klas bezoek.
Naast het harde werken, dat bestaat uit vier lezingen op verschillende scholen op Aruba, is er voor de auteurs heel veel tijd voor ontspanning.
Elke morgen sta ik in Oranjestad extra vroeg op om zo lang mogelijk te kunnen genieten van mijn tiendaagse verblijf in Aruba vanwege het internationale kinderboekenfestival. Daarom zit ik om zes uur al relaxed aan mijn ontbijt, buiten op het terras. Ik sluit de voordeur, omdat moeder kip en haar kleintjes bij mij naar binnen willen lopen.
‘Bon dia. Kon ta bai. Goedendag. Hoe gaat het met jullie?’ vraag ik als ik dinsdag het kleurrijke klaslokaal met 64 leerlingen binnenkom. Gelukkig heeft de directeur er op het laatste moment voor gekozen om de derde zesde klas er niet bij te proppen, want dan hadden we letterlijk met de benen buiten gehangen.
Als warming-up naar de lezingen toe, vieren alle uitgenodigde auteurs van het Arubaanse Kinderboekenfestival op zaterdag hun zogenaamde ‘sociale avond’. Op het windstille tropische strand met de ondergaande felgekleurde zon als sfeervol decor, wordt er de hele avond gebarbecued, gedronken, gezongen en gedanst.
Daar zit je dan op stoel 24A van de KLM-airbus. Op weg naar Aruba. Op weg naar het 21e internationale kinderboekenfestival waarbij schrijvers uit Costa Rica, Aruba, Curaçao, Bonaire en Nederland zijn uitgenodigd.
