Wie leest heeft een goed verhaal: 'Televisie is nog altijd het krachtigste medium om grote groepen te bereiken'

Dit is mijn derde en laatste vlog over mijn boekverkopersuitwisseling in Roemenië. Dat kan maar één ding betekenen: we moeten het hebben over de olifant in de kamer, welgezegd, de bloedzuigende olifant in de kamer…

‘Mensen maken soms vreselijke dingen mee, het is geen oplossing om die voortaan in boeken onbespreekbaar te maken.’ Dat de opmars van het fenomeen ‘sensitivity reader’ de gemoederen ook internationaal behoorlijk bezighoudt, merkt Victor Schiferli in verschillende gesprekken op de London Book Fair. Een verslag.

Een jongetje rent onze boekwinkel binnen, zoekt even en pakt dan een nieuwe ‘Dogman’ uit de kast. Het kind begint meteen te ijverig met lezen. Dan komt de moeder de winkel ingelopen. Ze rolt met haar ogen: “Nee, nee – kies even een écht boek uit.” De scherpe stem van de ouder snijdt door de winkel en ik zie hoe de gretigheid van een jonge lezer om nieuw boek uit te kiezen, verandert in een norse erkenning van het ouderlijk gezag.

Zo, het wordt tijd mijn stage af te ronden. Na het heerlijke geploeter om tot een manuscript en vervolgens tot een boekje te komen, heb ik de afgelopen weken voor vertegenwoordiger, publiciteitschef en jongen van de postkamer mogen spelen. Best een gedoe hoor, een boek uitgeven.

Als boekhandelaar krijg je van verschillende uitgeverijen doorgaans redelijk wat leesexemplaren. Ongecorrigeerd, dus met nog enkele onvolkomenheden. Het geeft echter de mogelijkheid om boeken al ruim voor verschijnen te lezen. Om aan de hand daarvan het boek alsnog in te kopen of het al gereserveerde aantal te verhogen. Het geeft de boekverkoper ook de kans om alvast een ‘buikbandje’ te maken met een persoonlijke aanbeveling.

Vier serieuze offerteaanvragen kon Huub van de Pol na afloop van de Buchmesse noteren. 'Vanwege de uitdijende agenda heb ik minder van de beurs kunnen zien dan ik wilde maar voor ons was dit de beste beurs in jaren.'