Sylvana Simons ging er mooi de mist mee in aan tafel bij Pauw. Ze had op internet gelezen – of nee: ze had het ‘zeker weten in bewegend beeld gezién’ – dat Donald Trump het volgende had gezegd: ‘Als ik me verkiesbaar stel voor het presidentschap, dan als republikein, want zij hebben de domste groep kiezers van het land’.
Boeken over epidemieën zijn ineens hot. Nu we ons plots in thuisisolatie bevinden en de dreiging van een gevaarlijk en besmettelijk virus ervaren, lezen we blijkbaar graag over mensen die zich ooit in eenzelfde situatie bevonden. Media maken lijstjes, experts tippen titels, Boekblad wijdde er een artikel aan: Belangstelling voor relevante oudere titels leeft op.
Zet aan tot lezen: door vóór te lezen, door samen te lezen, door lezen in te plannen in de dag, door schrijvers en vloggers over boeken te laten vertellen, door nieuwe vormen voor verhalen te vinden, door lezers te helpen bij het vinden en ontdekken van het juiste boek.
Weet u nog, toen er een jaar of tien geleden werd geschreven over ringvingers en wijsvingers en de verhouding tussen die twee, meer testosteron bij een langere ringvinger (met alle gevolgen van dien), en hoe we toen allemaal onze handen spreidden om te ontdekken wie we waren? Nou, toen had ik het dus al kunnen weten.
Wie in een technologiebedrijf na de zomermaanden op kantoor komt en vraagt of de ander een leuke vakantie heeft gehad, kan rekenen op de reactie: ‘Definieer leuk’. Zo is het ook onhandig om te zeggen dat iets binnenkort moet worden gedaan, want ‘binnenkort is subjectief’. Ik bedoel maar, de wereld kan niet functioneren op bèta’s alleen.
Getipt via de nieuwsbrief van De Correspondent las ik dit artikel op de site van Harper’s – uitgeprint en wel en met een marker in de hand, want 16 pagina’s lang, iets waarvan ik verlost dacht te zijn na mijn studententijd, maar een artikel met als ondertitel The fate of the book review in the age of the algorithm kan door iemand als ik natuurlijk niet worden genegeerd.
Normaal gesproken zou Bol.com blij zijn met een vergelijking met Amazon, maar nu was het vooral pijnlijk: de webshop werd op de vingers getikt vanwege de antivaxx-boeken die naar boven komen wanneer je zoekt op ‘vaccinatie’: Leven zonder vaccinaties, Vaccinaties doorgeprikt, Vaccinatie is geen immunisatie, How to end the Autism Epidemic…
De longlist voor de Libris Literatuurprijs is bekendgemaakt. Achttien romans, van historisch tot dystopisch en van karakter-driven tot conceptueel, onvergelijkbaar dus eigenlijk maar ongetwijfeld alle achttien prachtig in hun eigen soort. Toch blijft het een raar ding, vind ik, zo’n literaire prijs.
Dat Google Maps zoveel beter werkt dan Apple Maps is jullie vast bekend, maar kennen jullie ook het verhaal erachter? Het is interessant omdat het niet alleen over navigatie gaat, maar ook over innovatie in het algemeen.
Dat was nog eens opwindend nieuws, begin vorige week. Tim Berners-Lee, de man die begin jaren negentig het internet bedacht, grijpt in in zijn eigen uitvinding.
Wie mij goed kent, weet dat ik jarenlang een enigszins gênante bijbaan heb gehad. Hoewel strikt on(bij)gelovig, vertaalde ik horoscopen vanuit het Engels voor een bekend Nederlands modeblad.
Wie vakantie heeft én de beschikking over een handig systeem om fulltext semantisch te zoeken in boeken (een van de nieuwste tools van Bookarang), kan interessante weetjes opdoen. Hieronder vier stuks binnen het thema innovatie, technologie en literatuur.
Frederique Schut, mede-oprichter van Bookarang, blogt voor Boekblad tweewekelijks over innovatie en technologie in de boekenwereld.
Het was een heugelijk moment voor onze programmeurs: de komst van een nieuw teamlid. Geen ademend en pratend mens, maar iets veel opwindenders: een computer met enorme rekenkracht, in staat om loodzware algoritmes te handelen. Liefdevol werd het apparaat tot MoM gedoopt – Mother of Math – en kreeg het een centrale plaats toegewezen in onze burelen.
_2.jpg)
Heeft iemand het over sociologisch onderzoek: 756. Lees ik over de haperende formatie: 754. Wordt er verteld over het nut van therapie, meditatie of bedrijfscoaching: 777, 723, 808. De afgelopen jaren heb ik zó veel gewerkt met de lijst van NURs dat ik hem inmiddels kan dromen. Maar is die lijst niet net zo gedateerd als de vrije liefde uit de jaren zeventig?
‘Stel je een wereld voor waarin iedereen elkaar rapportcijfers geeft,’ wordt gezegd in deze video op volkskrant.nl. Ik hoefde het me niet voor te stellen: ik had de eerste afleveringen gezien van de televisieserie Black Mirror, over een ‘pastelkleurige nachtmerriewereld’ waarin iedereen elkaar voortdurend sterren toebedeelt en over de effecten die dat heeft op… nou ja, alles eigenlijk.
Gisteren mocht ik als jurylid meebeslissen over het lot van de vier start-ups die meededen aan de tweede ronde van Renew the Book. Het werd WriteReader, niet alleen vanwege de naadloze product-market-fit, de idealistische insteek, de haalbaarheid en de impact, maar ook omdat het raakt aan de kern van de boekenwereld: leren lezen en schrijven.
Bij Bookarang werken we op het snijvlak van kunstmatige intelligentie en literatuur. Dat roept natuurlijk geregeld de opwindende vraag op: is het mogelijk om met behulp van de computer een bestseller te voorspellen?
Ik ben lid geworden van de bibliotheek. Niet per se om boeken te lenen, maar om eens te kijken hoe het er daar aan toegaat. Met Bookarang begeven we ons steeds meer in de bibliotheekbranche en dus moet die nieuwe wereld worden verkend.
Zaken zijn zelden zwart of wit. Misschien is dit — de dag waarop Donald Trump geïnaugureerd wordt — niet het handigste moment om dat te zeggen, maar vaak geldt toch dat we dingen het best op een schaal kunnen bekijken. Autisme is geen ziekte, maar een spectrum. En kunst is niet lelijk of mooi. Datzelfde geldt voor metadata. Huh?
Anderhalve week na de aanslagen in Parijs deed premier Renzi alle 18-jarige Italianen 500 euro cadeau, uitsluitend te besteden aan literatuur, musea, tentoonstellingen en archeologische bezichtigingen. Een prachtig en veelbetekenend gebaar dat inderdaad nergens anders ter wereld had kunnen worden gemaakt dan in Italië.
Wie aan technologie in de boekenwereld denkt, denkt waarschijnlijk aan e-boeken en aan webshops, aan apps en misschien aan virtual reality, maar meestal niet aan de boekwinkel op de hoek met die vriendelijke mevrouw/meneer achter de toonbank. Toch? Dat is jammer, want ook in de fysieke boekwinkel kan technologie veel betekenen. Laten we eens rondlopen door de boekwinkel van de toekomst.
Sylvana Simons ging er mooi de mist mee in aan tafel bij Pauw. Ze had op internet gelezen – of nee: ze had het ‘zeker weten in bewegend beeld gezién’ – dat Donald Trump het volgende had gezegd: ‘Als ik me verkiesbaar stel voor het presidentschap, dan als republikein, want zij hebben de domste groep kiezers van het land’.
De smaakfuik. Dat woord roept een prachtig beeld op van consumenten die ronddolen in een zee van steeds maar meer van hetzelfde, zonder te beseffen dat zich buiten de netten allerlei andere opties bevinden die best wel eens heel spannend en opwindend zouden kunnen zijn.
Waarom kopen we wat we kopen? Waarom lezen we wat we lezen? De vierde blog van Frederique Schut van Bookarang: over de keuzes die we maken en de keuzes die voor ons gemaakt worden.
Waarom kopen we wat we kopen? Waarom lezen we wat we lezen? De derde blog van Frederique Schut van Bookarang over de keuzes die we maken.
Volgt u mij, kom erbij, in het land van duizend-en-één smaken, kijk er rond, proef er vrij, van de onbekende smaken – zo zong de onlangs overleden acteur Gene Wilder in Sjakie en de Chocoladefabriek.
Waarom kopen we wat we kopen? Waarom lezen we wat we lezen? In hoeverre maken we individuele keuzes en/of worden we gestuurd door invloeden van buitenaf? Vanaf deze week blogt Frederique Schut van Bookarang eens per twee weken voor Boekblad.
